Wijk De Folgeren bestaat uit vier buurten, die onderling aanzienlijk verschillen: De Folgeren, Burmaniapark, Fennepark en Vrijburgh.
Buurt De Folgeren bestaat al sinds de 16ᵉ eeuw, de overige buurten zijn vrij nieuw.
De naam Folgeren komt van een perceel land, gelegen achter ("volgend op") landerijen die grenzen aan een weg of aan water.
Er staan verschillende monumentale boerderijen in De Folgeren.
Kop-rompboerderij: de kop van de boerderij (het woongedeelte) sluit direct aan op de romp (de schuur). Het is een vereenvoudigde versie van de kop-hals-rompboerderij.
Deze boerderij is een van de oudste in Smallingerland: gebouwd in 1648, de voorgevel is vernieuwd in 1792. Het is een rijksmonument.
Gebouwd in 1939 naar ontwerp van de bekende Drachtster architect Cees Rienks de Boer. Deze kop-rompboerderij met de naam Folgerahoeve is een gemeentelijk monument.
Deze stelpboerderij is begin 20ᵉ eeuw ontworpen door architect Gerben van Manen. Bij dit type boerderij bevinden het woongedeelte en de schuur zich onder dezelfde kap. De boerderij is een gemeentelijk monument.
Een krimpboerderij gebouwd begin 20ᵉ eeuw. De dakranden van de woning lopen aan de zij- en achterkant ver door zodat ruimte ontstaat voor een schuur. Waar de verbreding van de schuur overgaat in het smalle deel van de woning wordt "de krimp" genoemd.
Dit soort boerderijen werd vooral gebouwd in de Fryske Wâlden (het gebied in oost Friesland dat bekend staat als de Wouden) en kregen daardoor ook de naam woudboerderij. Ze waren bestemd voor keuterboeren. Zij boerden zo kleinschalig dat het nodig was als dagloner bij te verdienen om voldoende inkomsten te verwerven. De krimpboerderij aan Het Noord 26 is een rijksmonument.
Deze kop-rompboerderij is gebouwd in 1805. Ze was vrij gelegen en omgeven door singels en sloten, wat eigenaar Boelardus van Boelens deed besluiten het de naam Vrijburgh te geven. Zo is later de buurt aan zijn naam gekomen. Boerderij Vrijburgh is een rijksmonument.
Een kop-rompboerderij uit 1853. Vanaf 1949 ondergebracht in het Sake Sietzes Reindersmafonds - zie het nakomende onderwerp. Deze boerderij is een gemeentelijk monument.
De twee laatstgenoemde boerderijen, gelegen aan Nijtap 38 en 65, alsmede omliggende landerijen, waren in de eerste helft van de 20ᵉ eeuw in het bezit van herenboer Sake Sietzes Reindersma.
Omdat hij geen nabestaanden had, besloot hij een stichting op te richten om uit zijn nalatenschap hulpbehoevenden te ondersteunen. Zo geschiedde na zijn overlijden in 1949. Het Sake Sietzes Reindersmafonds is nog altijd actief.
Als eerbetoon aan Reindersma staat bij de entree van de buurt Vrijburgh, op de kruising van Nijtap en Duizendblad, het Monument voor Sake Sietzes Reindersma.
Het is in 2013 gemaakt van hardsteen door kunstenaars Anne en Roelie Woudwijk.
De stormlantaarn van het kunstwerk symboliseert het licht in zware tijden dat Reindersma voor velen is.
Op de zwarte steen erachter valt schaduw van het lantaarnlicht waardoor je silhouetten van zes boerderijdieren ziet.
Deze gedenksteen staat bij het kunstwerk.
Vrijstaat Folgeren.
Rond 1963 voelden veel inwoners van de Folgeren er niets voor om opgeslokt te worden door het grotere Drachten. Op de rotonde ernaartoe word je eraan herinnerd:
Uiteindelijk werd de De Frijsteat Folgeren een ludieke actie: menig oudjaar wordt ergens in Nederland iets "ontvreemd": een standbeeld, verkeersbord, race-auto's... Het wordt getoond in de vrijstaat en daarna weer netjes teruggeplaatst.
Hotel Vreewijk
Landgoed Vreewijk
Vreewijk ligt bij de rotonde aan Folgeren 14. In 1855 gebouwd als buitenplaats met de naam Huize Vreewijk voor de welgestelde familie Dorhout.
Na 1916 kwam het in andere handen, werd het verbouwd tot hotel, cafe, restaurant en kreeg het de naam Hotel Vreewijk. Gedurende bijna een eeuw was het dé locatie voor trouwfeesten, conferenties, partijen, uitjes en ander vertier.
Sinds 2008 staat er een luxe appartementencomplex met de naam Landgoed Vreewijk.
Aan Zilverschoon in de buurt Vrijburgh ligt het Vrijheidspark. Jaarlijks wordt hier de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog herdacht, met aandacht voor de bevrijders (de Royal Canadian Dragoons) en de inwoners van Smallingerland.
In het park staat het beeld Zeven dagen per week: twee zuilen van cortenstaal met silhouetten van zeven mannen- en zeven vrouwengezichten die elkaar aankijken.
Het is ontworpen door kunstenaar Margôt Ritman. Zij schreef daarbij de volgende tekst:
* Tijdens de oorlog keken man en vrouw elkaar angstig aan; 7 dagen per week hebben ze geleden onder het juk van de bezetter.
* Ze keken elkaar ook juist bemoedigend aan.
* Ze keken verlangend uit naar elkaar, zie ik hem/haar weer terug?
* Zeven mensen die het contact met elkaar door de oorlog verloren hebben... daarom zit er tussen de gezichten in een lege ruimte, waar doorheen je in de verte kunt kijken, naar de toekomst.
* Zeven gezichten/silhouetten van mensen die de oorlog overleefd hebben en elkaar weer terugvonden.
* Zeven gezichten/silhouetten van kinderen van oorlogslachtoffers die nu volwassen zijn, oud aan het worden zijn en altijd in vrijheid hebben kunnen leven.
* Zeven gezichten/silhouetten omdat het nodig is om je 7 dagen per week te realiseren dat vrijheid broos is en altijd het belangrijkste is.
Het skûtsje Hendrika geeft de rijke historie van Drachten aan op het gebied van skûtsjebouw. Vier Drachtster werven domineerden jarenlang dit specialisme: de werf van Roorda aan De Piip en de drie werven van Van der Werff aan de Langewyk, de Dwersfeart en het Bûtenstfallaat (deze laatst is nog steeds in gebruik).
De namen van deze werven staan op de dwarshelling waarop skûtsje Hendrika rust.
Over Roorda lees je meer bij het Moleneind; zie bij De Drait voor Van der Werff.
De watertoren van Drachten staat aan Noorderhogeweg 20a. Gebouwd in 1959 naar ontwerp van architect Jo Vegter.
De toren is maar liefst 42 meter hoog en bevat twee waterreservoirs, de een met een inhoud van 1.000 m³ voor Drachten, de ander met 500 m³ voor omliggende plaatsen.
Dit gemeentelijk monument wordt beheerd door drinkwaterbedrijf Vitens.
Op de toren staat een glazen bedieningsruimte.
Kerkgebouw De Oase van de Protestantse Gemeente Drachten staat aan Ringweg 3.
De kerk is in 1997 gebouwd naar ontwerp van het architectenbureau Jorissen Simonetti. Het orgel is afkomstig uit de voormalige Noorderkerk aan de Stationsweg in Drachten. Daar werd het in 1978 geplaatst door orgelbouwers Pels & Van Leeuwen.
De Groninger kunstenaar Martin Borchert maakte in 2007 dit kunstwerk aan Smaragd in Burmaniapark.
De paars-roze kleur van Landkraal is geïnspireerd op de heidevelden die hier voorheen lagen.
Aan de uiteinden van de takken zijn molentjes aangebracht die draaien in de wind.
Aan Folgeren 10a ligt al meer dan 100 jaar DLTC - de Drachtster Lawn Tennis Club.
Met maar liefst 16 tennisbanen, 2 padelbanen en binnenkort een pickleball-baan kun je je hier sportief uitleven.
Op hetzelfde adres kun je bij ArcherySolutions Range boogschieten.
Target schieten, 3D schieten, veld schieten, trainen, wedstrijden spelen... 's Zomers buiten en 's winters in de tennishal.